Περήφανη απόγονος Μικρασιατών προσφύγων από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, πολίτης του κόσμου.
Γεννήθηκα το 1961 στην Κρήτη, στο Ρέθυμνο, και έζησα σε Ηράκλειο, Αθήνα και Παρίσι.
Σπούδασα στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης: Οικονομική Διοίκηση και Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού.
Το Παρίσι ήταν, και παραμένει, η πόλη της καρδιάς μου, που με δικαίω
Περήφανη απόγονος Μικρασιατών προσφύγων από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, πολίτης του κόσμου.
Γεννήθηκα το 1961 στην Κρήτη, στο Ρέθυμνο, και έζησα σε Ηράκλειο, Αθήνα και Παρίσι.
Σπούδασα στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης: Οικονομική Διοίκηση και Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού.
Το Παρίσι ήταν, και παραμένει, η πόλη της καρδιάς μου, που με δικαίωσε, χαρίζοντάς μου - πέρα από ένα πτυχίο, νέους ορίζοντες και έμπνευση - έναν σύντροφο και δύο υπέροχα κορίτσια.
Αγαπώ τον Άνθρωπο, τη λογοτεχνία και τα ταξίδια, τις κατασκευές και τις αναπαλαιώσεις.
Πιστεύω βαθιά πως:
"Όπως για τα αντικείμενα, έτσι και για τις σχέσεις, ό,τι χαλάει επισκευάζεται, δεν πετιέται". "Όλοι έχουν δικαίωμα σε τουλάχιστον μια δεύτερη ευκαιρία". "Η ευτυχία είναι σημαντικότερη από την επιτυχία".
Η συγγραφή ήρθε στη ζωή μου σε μια ώριμη ηλικία και αποτελεί για μένα τρόπο έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα και απόδρασης.
Απόδραση από τα δεδομένα και τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα εκείνα που μας περιβάλλουν και μας στοιχειώνουν με τα "απαγορεύεται" και τα "πρέπει" τους.
Μέσα από τη συγγραφή γνώρισα και αγάπησα τη μοναχικότητα, έμαθα να ακούω και να αγαπάω τον εαυτό μου, έμαθα να μοιράζομαι τις σκέψεις και τα όνειρα μου.
Κυκλοφορεί, από τις Εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ, το 3ο μου μυθιστόρημα,
«Ο κήπος του απογευματινού ήλιου»,
μια ιστορία ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον μύθο.
Πολύ μελάνι έχει χυθεί για τους πρίγκιπες που έρχονται πάνω στο λευκό τους άλογο για να αρπάξουν την εκλεκτή της καρδιάς τους και να την απελευθερώσουν από μια στριφνή μητριά ή μια κακιά μ
Κυκλοφορεί, από τις Εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ, το 3ο μου μυθιστόρημα,
«Ο κήπος του απογευματινού ήλιου»,
μια ιστορία ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον μύθο.
Πολύ μελάνι έχει χυθεί για τους πρίγκιπες που έρχονται πάνω στο λευκό τους άλογο για να αρπάξουν την εκλεκτή της καρδιάς τους και να την απελευθερώσουν από μια στριφνή μητριά ή μια κακιά μάγισσα, που την κρατάει φυλακισμένη σε έναν απόμακρο, ψυχρό και σκοτεινό πύργο.
Παραμύθια, θρύλοι, διηγήσεις, όμορφες ή λιγότερο όμορφες ιστορίες, με αίσιο ή λιγότερο αίσιο τέλος, έμπνευση, πίστη, θαυμασμός, εκστασιασμός, ονειροπόληση…
Ένα αρχοντικό στο Ηράκλειο. Ένας πύργος στη Βρετάνη.
Και ένας κήπος, ο κήπος του απογευματινού ήλιου.
Μια ηλικιωμένη δούκισσα, ο εγγονός της, η Ελπινίκη.
Ένα δάσος μαγεμένο, το δάσος του μάγου Μέρλιν και της νεράιδας Βιβιάν, της Μοργκάν, του βασιλιά Αρθρούρου και των ιπποτών.
Νεράιδες και ξωτικά του δάσους, μια ανεκτίμητη επαγγελματική πρόταση, μια ζωή πολλά υποσχόμενη, ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο παραμύθι.
Ο έρωτας είναι στο ραντεβού και είναι παθιασμένος, απελπισμένος. Θα μπορέσει η Ελπινίκη να ζήσει το παραμύθι της; Θα έρθει ο πρίγκιπας να την απελευθερώσει και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; Άραγε ποιος θα σταθεί νικητής, ο καλός πρίγκιπας ή η κακιά μάγισσα;
Μια ιστορία αγάπης και συνωμοσίας, ένα πλούσιο γενεαλογικό δέντρο μιας αριστοκρατικής οικογένειας και η Ελπινίκη, ένα απλό κορίτσι αγροτών από την Κρήτη, που δέχεται μια επαγγελματική πρόταση και βρίσκεται στη μακρινή Βρετάνη να κυνηγάει τον έρωτα μέσα από τους θρύλους που καλύπτουν το σκοτεινό της δάσος, για να συναντήσει τελικά το γραμμένο της.
Θέλεις να αγοράσεις αυτό το βιβλίο;
Κάνε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://dianiapublications.com/product/%ce%bf-%cf%86%ce%ac%cf%81%ce%bf%cf%82/
ή παράγγειλέ το στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου.
Αν το θέλεις με αφιέρωση, έλα να με συναντήσεις στην 52η έκθεση βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως Κυριακή 8 (19:00-20:00) και Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη, (20:00-21:00), περίπτερα 264 - 265
Τον Σεπτέμβριο 2023 κυκλοφόρησε το 2ο μου μυθιστόρημα, «ΑΡΓΥΡΩ, από τα Βουρλά στην Κρήτη», αφιερωμένο στους ξεριζωμένους παππούδες των χαμένων πατρίδων.
Η Αργυρώ, στη δύση της ζωής της, αναπολεί και νοσταλγεί τα νιάτα, την πορεία, τη ζωή της.
Μια ζωή χτισμένη από πόνο μα και χαρές, φτιαγμένη από αποτυχίες και επιτυχίες, με αγάπη και δόσιμο
Τον Σεπτέμβριο 2023 κυκλοφόρησε το 2ο μου μυθιστόρημα, «ΑΡΓΥΡΩ, από τα Βουρλά στην Κρήτη», αφιερωμένο στους ξεριζωμένους παππούδες των χαμένων πατρίδων.
Η Αργυρώ, στη δύση της ζωής της, αναπολεί και νοσταλγεί τα νιάτα, την πορεία, τη ζωή της.
Μια ζωή χτισμένη από πόνο μα και χαρές, φτιαγμένη από αποτυχίες και επιτυχίες, με αγάπη και δόσιμο, μια ζωή γλυκόπικρη, μα τόσο γεμάτη.
Πάλεψε με περίσσιο κουράγιο, δούλεψε, κόπιασε, αγάπησε και αγαπήθηκε δυνατά.
Έζησε τον χαμό και τον θάνατο, γονάτισε και ξανασηκώθηκε πολλές φορές, έμεινε όμως όρθια απέναντι στις αναποδιές και τις αντιμετώπισε με θάρρος περισσό.
Από τη φτώχεια και την ανέχεια, εγκαταλείπει την Κρήτη, για μια καλύτερη ζωή στην Αθήνα, για να βρεθεί και πάλι στη γενέτειρα της, ηλικιωμένη πια, πετυχημένη, αλλά μόνη...
Δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες της, μα ούτε κι αυτές την ξέχασαν.
Μια αναπάντεχη γνωριμία θα της θυμίσει την καταγωγή και την ιστορία της, θα τη συγκινήσει, θα τη συνεπάρει, θα δικαιώσει την παντοτινή αγάπη που δεν μπορεί ούτε ο χρόνος να ξεθωριάσει.
Θέλεις να αγοράσεις αυτό το βιβλίο;
Κάνε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
ή παράγγειλέ το στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου.
Το πρώτο μου βιβλίο, "Ο ΦΑΡΟΣ" κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διάνοια (diania publications) τον Φεβρουάριο 2023. Πραγματεύεται την ιστορία μιας ώριμης γυναίκας που παίρνει τη ζωή στα χέρια της, φέρνει τα πάνω κάτω και την αλλάζει ριζικά. Ένα κυνήγι της ευτυχίας, ένα μακρύ ταξίδι προς την ολοκλήρωση, τον έρωτα, το φως.
Η ζωή είναι ένα δώρο
Το πρώτο μου βιβλίο, "Ο ΦΑΡΟΣ" κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διάνοια (diania publications) τον Φεβρουάριο 2023. Πραγματεύεται την ιστορία μιας ώριμης γυναίκας που παίρνει τη ζωή στα χέρια της, φέρνει τα πάνω κάτω και την αλλάζει ριζικά. Ένα κυνήγι της ευτυχίας, ένα μακρύ ταξίδι προς την ολοκλήρωση, τον έρωτα, το φως.
Η ζωή είναι ένα δώρο μοναδικό, ανεκτίμητο.
Δεν χαρίζεται σε όλους, δεν είναι δεδομένη και έχει ημερομηνία λήξης, την οποία κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει.
Θυμίζει εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε παιδιά, με τις μουσικές καρέκλες: κάνουμε όλοι κύκλους όσο παίζει η μουσική, και μόλις σταματήσει τρέχουμε να καθίσουμε. Οι καρέκλες όμως δεν φτάνουν για όλους, υπάρχει πάντα μια λιγότερη και σε κάθε γύρο φεύγει ένας παίκτης. Κανείς δεν ξέρει πότε θα είναι η σειρά του να φύγει.
Μετρημένος ο χρόνος της ζωής μας, διαφορετικός για τον καθένα μας, ένας κουμπαράς που μας δίνεται με το πρώτο φως της ημέρας και είναι στο χέρι μας να τον δαπανήσουμε με τον δικό μας, μοναδικό τρόπο, όπως εμείς θεωρούμε καλύτερα.
Αρχίζει να μετράει αντίστροφα από την πρώτη μας κιόλας ανάσα, και γίνεται εχθρός μας.
Περνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μας χαστουκίζει ανελέητα, χωρίς να λογαριάζει τον πόνο, την απώλεια, τη θλίψη που προκαλεί.
Μας φέρνει και μας παίρνει ανθρώπους, σχέσεις, συναισθήματα, μας αφήνει άδεια σακιά, πεταμένα στην άκρη του δρόμου, να κλαίμε για όσα χάσαμε, ξεχνώντας να χαμογελάμε για όσα κερδίσαμε.
Ο χρόνος είναι εχθρός μας, είναι όμως και ένας καλός σύμμαχος.
Τα δύσκολα μας κάνουν πιο δυνατούς, μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί, μας κάνουν να παθιαζόμαστε ακόμα περισσότερο για τη ζωή.
Ανάμεσα στα χαστούκια του χρόνου, μας δίνεται η ευκαιρία να αρπάξουμε στιγμές χαράς και ευτυχίας, να δαγκώσουμε τη ζωή και να τη γευτούμε ως το μεδούλι, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο.
Ποτέ δεν είναι αργά, η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός, όπως και τόσοι άλλοι. Είμαστε τόσο νέοι όσο αισθανόμαστε και έχουμε όλοι δικαίωμα σε δεύτερες ευκαιρίες, αρκεί να το πιστέψουμε και να παλέψουμε γι’ αυτό, κόντρα στις αντιξοότητες και στις αναποδιές.
Όλοι έχουμε μέσα μας ένα φάρο που φωτίζει και τις πιο σκοτεινές μας νύχτες και μας οδηγεί στο φως, στην πραγμάτωση των θετικών μας σκέψεων και των ονείρων μας. Αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να αφεθούμε στο φως. Να μη διστάσουμε να βαδίσουμε προς τον ορίζοντα που έχουμε χαράξει, να ανοίξουμε διάπλατα τα χέρια και να τον αγκαλιάσουμε σφιχτά.
Με πίστη και ελπίδα, πείσμα και υπομονή, τα καλύτερα είναι στην άκρη του χεριού μας.
Δύναμη ψυχής χρειαζόμαστε για να σηκωνόμαστε μετά από κάθε χαστούκι, να αναπτερώνουμε το ηθικό μας μετά από κάθε αποτυχία ή απογοήτευση και να προχωράμε μπροστά, πετώντας από πάνω μας τα βαρίδια που μας τραβάνε προς τα πίσω, αυτές τις ιδέες και προκαταλήψεις, τα «πρέπει» και τα «δεν πρέπει» της κοινωνίας, στεγανά που μας έχουν περάσει σαν ενδοφλέβια ένεση από γενιά σε γενιά και φρενάρουν τα όνειρα μας.
Ένα τραύμα πονάει, μα αργά ή γρήγορα επουλώνεται, μια καταιγίδα, όσο δυνατή κι αν είναι, κάποτε παύει και έρχεται το ουράνιο τόξο να μας αποζημιώσει, η πιο σκοτεινή νύχτα θα φέρει μια ανατολή, κάθε σκοτάδι έχει μέσα του φως.
Η ζωή θα είναι πάντα ο μεγάλος νικητής, όπως θα είναι πάντα νικητές η φιλία, η αγάπη, ο έρωτας…
Θέλεις να αγοράσεις αυτό το βιβλίο;
Κάνε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://dianiapublications.com/product/%ce%bf-%cf%86%ce%ac%cf%81%ce%bf%cf%82/
ή παράγγειλέ το στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου.
Ανοίγω δειλά το παράθυρο και η μορφή σου πλημμυρίζει το δωμάτιο, την ψυχή, την ματωμένη καρδιά μου. Με κοιτάς μέσα από το φεγγάρι που σε έχει αγκαλιάσει. Χαμογελάς και μου γνέφεις τρυφερά, με καλείς κοντά σου, να έρθω να κολυμπήσω στο φως σου.
Κι εγώ, μικρή και αδύναμη, κλείνω φοβισμένη τα μάτια και απλώνω δειλά τα χέρια.
Βλέπεις, να, έρχομαι να σε βρω, και δεν φοβάμαι πια, νιώθω δυνατή και μεγάλη, ανοίγω το βήμα και πετάω να σε βρω.
Είσαι όμως πολύ ψηλά, δεν σε φτάνω, και όσο πλησιάζω τόσο εσύ μακραίνεις και χάνεσαι, σβήνεις.
Δάνεισέ μου τα φτερά σου, δώσε μου λίγη από την αγγελική σου δύναμη, βοήθησέ με να σε φτάσω.
Μα, κοίτα, γιατί σκοτεινιάζει ξαφνικά; Πού πήγε το ολόλαμπρο φεγγάρι που μου έγνεφε;
Πού είναι τα μάτια σου; Πού είναι η αγάπη;
Λίγο λίγο ξεγλιστράς και σε χάνω, τα απλωμένα χέρια μου πέφτουν άψυχα πάνω στο κορμί μου, ένα κορμί που δεν αγγίζεις πια. Το γέλιο γίνεται δάκρυ πικρό και το δάκρυ μου ποτίζει το ξερό χώμα, για να του δώσει ζωή, για να κάνει το λουλούδι να ανθίσει. Δες, όλα δεν τέλειωσαν, δες τη λευκή μαργαρίτα που φυτρώνει και ανθίζει, δες την πώς σου χαμογελάει...
Χαμογελάει στο χλωμό σου φεγγάρι και του ξαναδίνει φως και πνοή. Απλώνει το αδύναμο κορμάκι της προς τον ουρανό. Τεντώνεται άτσαλα για να σε φτάσει. Βλέπεις;
Είναι δικιά σου. Στη χαρίζω.
Πάρε την μαζί σου στο μεγάλο σου ταξίδι.
Πάρε την μαζί σου γιατί είναι η αγάπη μου.
Και είναι για σένα...
Εγγραφείτε για να σας ενημερώνουμε σχετικά με τις νέες κυκλοφορίες και τις προτάσεις μας
Copyright © 2024 ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΙΑΧΑΚΗ - All Rights Reserved.
Powered by GoDaddy